Fai
30 anos, Xoán Eiriz
Ao
longo destes anos esa vocación foi o compás que marco o rumbo non seu xa longo
peregrinar artístico, non que demostrou,
de maneira fehaciente, nos seus numerosos concertos en directo e en 15
discos, que aquel sentir íntimo tiña unha
permanencia e unha profundidade determinante na súa conduta artística
até o día de hoxe. exposta con
sensibilidade na súa voz que acolleu,
modelo e transportou co galego como lingua vehicular, unha elección de arranxos
versátil e precisos, un repertorio non que os poetas, os temas populares e as cancións de sempre,
atoparon novas expresións, creando unha personalidade artística propia.
De Xoán
Eiriz pode dicirse que é un "cativo" dos sentimentos, un estado
afectivo que chega a través das emocións e que de novo transmite no seu disco , "Máis Sentimentos", no que se escoitan 18 cancións
"universais" cantadas en galego. As chamadas "Cancións de
sempre", que sen dúbida forman parte da banda sonora existencial de moitos
de nós e que traen ventos de "distancia" actualizados pola nostalxia.
Sensacións e emocións, sentimentos á fin e ao cabo, que provocan máis dun "suspiro" e
que a voz de Xoán acolle e transmite
mantendo esa sustancia anímica indeleble que as fai impermeables ao paso
do tempo, cunha sensibilidade
interpretativa moi desenvolvida cunha técnica vogal que lle permita usar a súa
voz de maneira eficaz, perfilando recordos, con trazos vocais profundos e
enfáticos.
En "Máis Sentimentos" escóitanse, entre outras "Non
me deixes, non" (Ne quítte pas), "O mundo", "Meu
destino" (Without you),"Alguén cantou", "María a portuguesa",
"Como acostumo" (My way ), "Noite de Rolda", "Todo pasará","Granada"" e o " O día que me queiras".
Un disco cheo de "vitaminas
musicais" rejuvenecedoras para "revisitar" o almacén de
emocións positivas gardadas na memoria
No hay comentarios:
Publicar un comentario