lunes, 14 de noviembre de 2016

MÒNICA DE NUT &L UÍS MARTINS “RAÍCES AÉREAS”

Unhas “raíces” que unen ao tradicional co contemporáneo dando, acubillo a once cantos de raíz que hipnotizan coa súa escoita,



Mónica de Nut canta o que “bótenlle”, -- ópera, jazz, música de raíz, música experimental -- e cántao ben, grazas a ser posuidora dunha voz privilexiada e unhas excelentes dotes interpretativos que llo permite. Agora xunto ao arpista Luís Martíns, con “Raíces Aéreas”, atopan un lugar  no paisaxe dos tradicionales “cantos de seitura” onde recréanse á súa maneira, con ese “algo mais” que os transporta a unha nova atmosfera.

As “raíces aéreas” aférranse ás plantas, as rocas ou as construcións para desenvolverse. Crecen cara abaixo, en dirección ao chan, para suxeitar a planta e facela crecer. Do mesmo xeito as “Raíces Aéreas”, neste caso musicais, que presentan a cantante  Monica de Nut e o arpista Luís Martins, aférranse ao talo dos cantos tradicionais de recollida para recrear  e desenvolver esta herdanza mediante a voz e a arpa, con expresiva sonoridad acústica tradicional  ribeteada con sons experimentais electrónicos e  improvisacións.



 Froito dá sua formación e experiencia, ou seu xeito de cantar caracterizase pola creatividade, ou eclecticismo, a experimentación e un carácter difícil de encasillar nun estilo musical concreto. O seu afán estético levouna a percorrer moitos camiños .

No 2012 o seu primeiro disco en solitario, “Mónica de nut trío”, foi considerado mellor traballo discográfico de jazz español segundo DistritoJazz. Foi premiada polo Festival Internacional de Arte de Sapporo, Xapón 2014 pola interpretación da obra do compositor Karolis Biveinis Voicing (III parte), pola que recibiron un Silver Award da man de Ryuichi Sakamoto, director convidado do festival Non mesmo ano ou seu disco “Dous fíos invisibles chegan as cores” , acompañada po la guitarra de Virxilio dá Silva, foi seleccionado como mellor proxecto musical na categoría de Músicas do Mundo, nos Premios Martín Códax dá Música Galega, e mellor disco de jazz español segundo Estrela Galicia Club 1906. ademais de colaboracións con agrupacións de folk, jazz, música  tradicional, música clásica, contemporánea e montaxes de ópera e teatro. 

 Estamos ante un traballo que poéticamente denomínase “música palleira”, isto é, a mestura de estilos, de dispersión sonora que se une e ten sentido na interpretación dos músicos con emprego inusual dous seus instrumentos. 

Por una banda a súa voz,  con diferentes tímbricas e rexistros que transmiten toda a forza ancestral deses cantos, e por outra a arpa, tanto a eléctrica como a acústica, con patróns rítmicos e con efectos pouco habituais na arpa celta que acostumamos escoitar, xunto a sons inusuais que proporcionan un originalísimo sentido do ritmo nalgunhas das pezas como o son dun radiador que introduce Lucía Martínez que achega o son de zanfona e percusión nalgunhas cancións. 

Todo iso lévanos a percorrer “Raíces Aéreas”, un disco delicioso, conmovedor, emocionante, con estrutura libre, que cumpre co seu título, expandindo a envoltura da expresión tradicional e das posibilidades que contén . “Picture music” , cuxo maior aliciente é conseguir traducir no oínte estes temas,  en distintos planos cunha reacción musical intensificada.

Unhas “raíces” que unen o tradicional co contemporáneo dando, acubillo a once cantos de raíz que hipnotizan coa súa escoita, elevando o nivel emotivo do oínte a vibrar en harmonía coa súa voz e a música, cun talante que varía do relaxado ao cinético, a través de calidades líricas que contribúen a transmitir imaxes.



MONICA DE NUT&LUIS MARTINS
“RAÍCES AÉREAS”

Mónica de Nut canta lo que “le echen”, -- ópera, jazz, música de cuajo, música experimental -- y lo canta bien, gracias a ser poseedora de una voz privilegiada y unas excelentes dotes interpretativas que se lo permite. Ahora junto al arpista Luis Martíns, con ·”Raíces Aéreas”, encuentran un lugar  en el paisaje de los tradicionales “cantos de seitura” donde se recrean a su manera, con ese “algo mas” que los transporta a una nueva atmósfera.

Las “raíces aéreas” se aferran a las plantas, las rocas o las construcciones para desarrollarse. Crecen hacia abajo, en dirección al suelo, para sujetar la planta y hacerla crecer. Del mismo modo las “Raíces Aéreas”, en este caso musicales, que presentan la cantante  Monica de Nut y el arpista Luis Martins, se aferran al tallo de los cántos tradicionales de recogida para recrear  y desarrollar esta herencia mediante la voz y el arpa, con expresiva sonoridad acústica tradicional  ribeteada con sonidos experimentales electrónicos e  improvisaciones.

 Fruto da sua formación y experiencia, o su manera de cantar caracterizara por la creatividad, o eclecticismo, la experimentación y un carácter difícil de encasillar en un estilo musical concreto. Su afán estético la llevó a recorrer muchos caminos . No 2012 su primer disco en solitario, “Mónica de nut trío”, fue considerado mejor trabajo discográfico de jazz español según DistritoJazz. Fue premiada por el Festival Internacional de Arte de Sapporo, Japón 2014 por la interpretación de la obra del compositor Karolis Biveinis Voicing (III parte), por la que recibieron un Silver Award de la mano de Ryuichi Sakamoto, director convidado del festival No mismo año o su disco “Dos hilos invisibles llegan los colores” , acompañada por la guitarra de Virxilio da Silva, fue seleccionado cómo mejor proyecto musical en la categoría de Músicas del Mundo, en los Premios Martín Códax da Música Gallega, y mejor disco de jazz español según Estrella Galicia Club 1906. además de colaboraciones con agrupaciones de folk, jazz, música  tradicional, música clásica, contemporánea y montajes de ópera y teatro.  

Estamos ante un trabajo que poéticamente se denomina “música palleira, esto es, la mezcla de estilos, de dispersión sonora que se une y tiene sentido en la interpretación de los músicos con empleo inusual de sus instrumentos.

Por un lado,  su voz,  con diferentes tímbricas y registros que transmiten toda la fuerza ancestral de esos cuantos, y por otra el arpa, tanto la eléctrica como la acústica, con patrones rítmicos y con efectos poco habituales en el arpa celta que acostumbramos a escuchar, junto a sonidos inusuales que proporcionan un originalísimo sentido del ritmo en algunas de las piezas como el sonido de un radiador que introduce Lucía Martínez que acerca el sonido de zanfona y percusión en algunas canciones. 

Todo eso los llevan a recorrer “Raíces Aéreas”, un disco delicioso, conmovedor, emocionante, con estructura libre, que cumple con su título, expandiendo la envoltura de la expresión tradicional y de las posibilidades que contiene . "Picture music" , cuyo mayor aliciente es conseguir traducir en el oyente estos temas,  en distintos planos con una reacción musical intensificada.

Unas “raíces” que unen lo tradicional con lo contemporáneo , dando cobijo a once cantos de recogida que hipnotizan con su escucha, elevando el nivel emotivo del oyente a vibrar en armonía con su voz y la música, con un talante que varía del relajado al cinético, a través de calidades líricas que contribuyen a transmitir imágenes.


No hay comentarios:

Publicar un comentario