A QUENLLA CANTA A XOSÉ MARÍA DÍAZ CASTRO

                                                           A QUENLLA
                                        DESORBALLANDO OUTONOS

Fai uns meses A Quenlla celebraba os seus 30 anos editando un dobre CD que co título de "De amor, dor e loita" paseaba polos seus anos de vida artística recollendo 26 cancións inéditas, que marcan a ruta seguida polo grupo que son un agasallo para toda persoa que ame a nosa terra. Desde os seus comezos as letras da Quenlla beberon das fontes da música tradicional e dos escritores galegos, con adaptacións de diferentes poemas de Manuel María, Celso Emilio Ferreiro,Xosé Luís Méndez Ferrín ou Dario Xohán Cabana. 

Agora, tócalle a quenda a Xosé María Díaz Castro no disco "Desorballando Outonos", presentado con motivo do seu "Día dás Letras Galegas". Cando unha poesía convértese en música gózase doblemente da súa beleza e iso é o que un fai escoitando " Coma brasas", "Chega ou outono", "Ou meu neno", "Cántame ti outra vez", "Balada dá araña", "Oración polos tolos", "Busquei a praia", "In Memorian a Anxo Fole", "Balada madrugueira", "Sobor dá Terra Chá" e "Penélope". 

Todas elas soan cun canto expresivo e de gran emotividad que destacan polo seu frescura e polo seu sentimento profundo e único que emana da "dimensión máis sublime dá palabra, habitada de emocións, nacida no feliz engado dos sentimentos para acrecentar as nosas esperanzas, realidades que están por vir. Desde ou simbolismo e a estética que marcan a súa obra, escollemos aqueles poemas que máis nos chamaron para facer canción. Poemas musicalizados que amosan ao autor en distintas situacións e distintos intres dá súa vida, para poñerlles a harmonía recreada nos seus soños e nos nosos anceios, con voz sobre a sinfónica orquestración dá Terra e non preciso poemario que máis ou define. Nesta confluencia de música e palabra gozamos dá súa enorme verba, pegada á xente, á natureza, á expresión viva, existencial e humana que consegue poñer máis luz na sombra dá man dá beleza que nos fire para sempre".

 Con estas palabras A Quenlla -- Mariña, Iria, Chus, Tareixa, Manuel, Mija, Saxa, Omeljan, Mini e Mero --introdúcennos nas relaciós cómplices de música e poesía coa coherencia e a honestidade daquelas persoas que non claudican ante as modas e que non están dispostas a edulcorar a súa mensaxe en función dúas tempos.

A QUENLLA
DESORBALLANDO OUTONOS

Hace unos meses A Quenlla celebraba sus 30 años editando un doble CD que con el título de "De amor, dolor y lucha" paseaba por  sus años de vida artística recogiendo 26 canciones inéditas, que marcan la ruta sucesiva ponerlo grupo que son un regalo para toda persona que ame nuestra tierra. Desde sus comienzos las letras de  A Quenlla bebieron de las fuentes de la música tradicional y de los escritores gallegos, con adaptaciones de diferentes poemas de Manuel María, Celso Emilio Ferreiro,Xosé Luís Méndez Ferrín o Dario Xohán Cabaña.

 Ahora, le toca el turno a Xosé María Díaz Castro en el disco "Desorballando Outonos", presentado con motivo de su "Día das Letras Gallegas". Cuando una poesía se convierte en música se disfruta doblemente de su belleza y eso es lo que uno hace escuchando " Coma brasas", "Chega ou outono", "Ou meu neno", "Cántame ti outra vez", "Balada dá araña", "Oración polos tolos", "Busquei a praia", "In Memorian a Anxo Fole", "Balada madrugueira", "Sobor dá Terra Chá" e "Penélope".

 Todas ellas suenan con un cuanto expresivo y de grano emotividad que destacan ponerlo su frescura y polo su sentimiento profundo y único que emana de la "dimensión más sublime da palabra, habitada de emociones, nacida no feliz magia dos sentimientos para acrecentar nuestras esperanzas, realidades que están por venir. Desde o simbolismo y la estética que marcan su obra, escogemos aquellos poemas que más nos llamaron para hacer canción. Poemas musicalizados que muestran al autor en distintas situaciones y distintos ratos da su vida, para ponerles la armonía recreada nos sus sueños y nos nuestros anceios, con voz sobre la sinfónica orquestración da Tierra y no preciso poemario que más o define. En esta confluencia de música y palabra disfrutamos da su enorme palabra, huella a la gente, a la naturaleza, a la expresión viva, existencial y humana que consigue poner más luz en la sombra de la mano y la belleza que nos hiere para siempre jamás?.

 Con estas palabras A Quenlla -- Marina, Iria, Chus, Tareixa, Manuel, Mija, Saxa, Omeljan, Mini y Mero --nos introducen en las relaciones cómplices de música y poesía con la coherencia y la honestidad de aquellas personas que no claudican ante las modas y que no están dispuestas a edulcorar su mensaje en función dos tiempos.