O celtismo musical xa captara para a súa causa a moitos afeccionados e non só de Galicia. Quizas sería máis exacto dicir que as afeccións saíron ao escaparate do panorama musical a partir de 1977 para pasearse en grupo polos Festivais de Música Celta. Ao longo dos anos 70, músicos e grupos celtas de Irlanda, Escocia e Bretaña xa reuniran na trastienda do panorama musical un nutrido grupo de seguidores que finalmente deron a cara a finais desta década.
Sen dúbida un dos patriarcas desta música era o bretón Alan Stivell que encabezaba un abigarrado grupo de cantantes e bandas musicais que partindo das raíces tradicionais, lograran impor unha nova forma de expresión musical nos países da plataforma cultural celta.
Alan, aínda sen coñecer a fondo Galicia e a súa música, prestouse a prologar o Fonte do Araño de Emilio Cao. Todo un xesto que daba aparencia de credibilidade ao primeiro soporte desta corrente musical en Galicia e España.
Cando o coñecín persoalmente, no ano 1981, faltoume tempo para escoitar de primeira man as súas impresións sobre aquel movemento musical que propiciara en boa parte aquel prólogo. Aproveitando un concerto no Pavillón dos Deportes da Coruña, e baixo os auspicios de Pino Sanglioco, vou directo ao gran...
-- Crees que en Galicia se pode falar da existencia dunha música celta ?
Creo que non. Non se pode falar de música celta como tal, porque a música galega non é verdadeiramente celta...
O meu gozo nun pozo. Aínda que a verdade sexa dita, un xa tiña moi asumido que o parentesco cultural galego co doutros países celtas estaba prendido cos alfinetes da fe. Era cuestión de crenzas máis que de probas documentadas.
Así llo expoño a Stivell relatando similitudes e orixes rescatadas do fondo común das lendas compartidas con outros territorios...
Sí, pódese dicir e isto é evidente, que a música galega é unha música que esta influenciada, que ten maior ou menor influencia celta. En que grao?. Sempre é moi difícil demostrar cientificamente cal é o grao de influencia que subsiste na música galega despois de tantos séculos e tantas culturas dominantes, sen esquecer o Camiño de Santiago , por onde se penetraron culturas de diferentes países europeos. A música galega é un crisol de culturas e, claro, tieene unha porcentaxe celta, de influencia musical celta.
A AILMA CELTA
Facéndome eco das voces que negaran a realidade dunha música celta, quero que sexa Stivell quen opine respecto diso de se existe de verdade a música celta ou é todo montaxe...
-- Para min é evidente que existe unha música celta, que hai unha alma celta. Indubidablemente é moi difícil de definir. En calquera lugar, en Galicia sei que está a pasar o mesmo, os estudiosos da música, os científicos, pensan que non existe tal música porque racionalmente é difícil de demostrar, como é difícil de definir calquera manifestación cultural dinámica, en continuo movemento. Agora ben, estes estudiosos tampouco achegan probas concretas sobre a non existencia e, en moitas ocasións basean as súas formulacións en contra a un nivel "pasional".
Ou sexa, que van de mosca cojonera... O tradutor sorpréndese polo devandito, explícollo e el trasládallo a Stivel que se rié...
En realidade, os que están en contra da existencia dunha música celta, non achegan probas matemáticas para certificar a súa crenza. Algo que sería irracional e moi difícil de demostrar xa que toda a música popular sufriu, como xa dixen, unha serie de evolucións. Problema anímico ?. Algo diso hai e sobre todo a procura de nosa propia identidade. Se, claro que esa procura pode utilizarse como arma política. En Bretaña alzamos a música celta a nivel de reivindicación autonómica, a nivel de diferenciación cultural.
E así a conversación entra por camiños políticos que nos levan a considerar ou non á arte como un soporte de militancia política.
SI, por que non. Considero á arte unha forma de militancia política e o seu alcance está enfunción da súa calidade. No meu caso, aínda sendo militante dunha formación política considero básica a achega artística. Teño sempre unha gran preocupación para que esta achega sexa o mellor posible... Desde esta perspectiva penso que está ben, que é válido o que moitos cantantes interpreten os seus textos acompañados dunha música sen demasiadas complicacións. Pero tanto neste caso como no contrario , boa música e pouca consistencia nos textos , non se achega nada.
Stivell escápaseme. Quero escoitar del que é mellor se o primeiro ou segundo caso...
O mellor é o equilibrio, o punto intermedio entre a música e o texto. A postura dun cantante ten que ir máis aló dunha militancia política xa que as cancións militantes quedan reducidas a un ámbito militante, mentres que, si se trata de convencer a unha maioría sobre unha serie de postulados, é sempre conveniente utilizar debidamente a linguaxe musical que é máis alcanzable, máis universal .
Moléstache abanderar o movemento da música celta
Eu non abandero ningún movemento; todo o máis participo cunha serie de grupos e cantantes en popularizar este movemento.
Foron fáciles ou difíciles os comezos ?.
Difíciles. Había pouca xente interesada. Os problemas máis grandes radicaron en como facer chegar ao maior número de xente posible nosas motivacións, os nosos sentimentos e que fose unha maioría quen tivese acceso á cultura.
Que pensas dun rock galego ?
Son partidario de que existan multitude de experiencias. É positivo que se utilize a linguaxe musical do rock como soporte do idioma galego. O meu disco "Camiños de terra! foi precisamente un disco de rock bretón. Live in Dublin?. Non, neste disco tentei fusionar elementos rock con elementos tradicionais. Non se trata dun disco de rock propiamente devandito. Insisto en que é moi conveniente valorar o idioma. Podémonos permitir a desaparición do música pero nunca a desaparición do idioma. É por iso que, sexa cal for o soporte musical, rock, folk,etc. o expresarse en galego ou bretón é primordial para a cultura autóctona e, por outra banda, é unha maneira máis adecuada de captar a atención da mocidade que está fortemente condicionada por esta música.
No hay comentarios:
Publicar un comentario